1
0
Ο Μίμης Δομάζος είναι ένας από τους κορυφαίους ποδοσφαιριστές που ανέδειξε η Ελλάδα. Το «10 το καλό» του Παναθηναϊκού, ο «στρατηγός», όπως αποκλήθηκε για τα ηγετικά του προσόντα μέσα στο γήπεδο, που όμοιό του παίκτη αναζητά ακόμη το ελληνικό ποδόσφαιρο.
Ο σπουδαίος Ελλαδίτης άσος του ποδοσφαιρικού παρελθόντος μίλησε στην εκπομπή «Δώσε Πάσα» με τον Στέλιο Παπαμωυσέως στο πλαίσιο του ένθετου «Ρετρό»
Οι τοποθετήσεις του «στρατηγού» Δομάζου:
**Έπαιζα στην Άμυνα Αμπελοκήπων, με υποσχετική πήγα στον ΠΑΟ το 1958 και αφού έμεινα για ένα χρόνο στην Άμυνα Αμπελοκήπων την επόμενη πήγα ελεύθερος στον ΠΑΟ. Εκεί συνάντησα σπουδαίους παίκτες της εποχής και όταν έμπαινα στα αποδυτήρια 16 χρόνων έλεγα κύριε σε όλους του μεγάλους αυτούς τους ποδοσφαιριστές αλλά όταν έμπαινα στο γήπεδο δεν υπολόγιζα κανέναν.
**Η χρονιά του αήττητου πρωταθλήματος, πιστεύω ότι αυτή η ομάδα αλλά και αυτή που πήγε στο Γουέμπλεϊ ήταν οι καλύτερες ομάδες εκείνη της εποχής. Νικούσαμε οπού και αν πηγαίναμε και με τον Ολυμπιακό να προσπαθεί εκείνη την περίοδο να σπάσει εκείνο το ρεκόρ αλλά δεν τα κατάφερε.
**Το 1966 χάσαμε το πρωτάθλημα κόντρα στον Πανιώνιο στην Ν. Σμύρνη. Το 1969 κάναμε το πρώτο νταμπλ αλλά κύπελλο είναι αλήθεια ότι δεν κατακτήσαμε. Βέβαια συνέβαιναν και αυτά. Δεν μπορούσαμε να τα παίρνουμε κάθε χρόνο (γέλια)
** Είχαμε ένα μεγάλο παίκτη και προπονητή εκείνη την εποχή στους άθλους του ΠΑΟ και αναφέρομαι στο Πούσκας που μας έδωσε την προσωπικότητα του. Να μην φοβόμαστε κανέναν. Μας έλεγε πως να παίξουμε και να θυμόμαστε ότι οι αντίπαλοι είναι 11 όπως 11 ήμασταν και εμείς. Αν χάσετε δεν πρόκειται να σας πει κανένας τίποτα και έτσι προχωρούσαμε. Μάλιστα θυμάμαι τον προπονητή της Σλόβαν Μπρατισλάβας που μας είχε παρακολουθήσει, να σχολιάζει ότι ο ΠΑΟ ήταν μια καλή ομάδα και είχε ένα παίκτη και εννοούσε εμένα ότι είμαι ο καλύτερος όλων αλλά δεν βάζω γκολ και εν τέλη το 3ο γκολ το πέτυχα εγώ και μετά το τέλος του αγώνα με παρομοίωσε με τον Πελέ. Με την Έβερτον για τους «8» είχαμε και μεγάλη τύχη διότι είχε βρέξει και το γήπεδο ήταν γεμάτο πατημασιές. Θυμάμαι όταν έβαλε ο Αντωνιάδης το γκολ, στο τέλος μου είχε πετάξει το παπούτσι του ενώ έριξε και στα Αγγλικά που δεν λέγεται (γέλια).
Στο γήπεδο μας είχε χώμα και πέτρες και ήταν δυσκολο για αυτούς να παίξουν. Με το Ερυθρό Αστέρα είχε 20000 στο γήπεδο τους. Δεν ήταν σε καλή κατάσταση και ο Τάκης Οικονομόπουλος και τα γκολ που δεχθηκε δεν θα τα δεχόταν ξανά. Είχαμε τσακωθεί στο αεροδρόμιο με το Ελευθεράκη και ο Πούσκας επέλεξε ένας από του δυο να μην παίξει και τότε επέλεξε να παίξω εγώ στο επαναληπτικό όπου τα καταφέραμε. Μας είχε συμβουλέψει ο Πούσκας πως να διαχειριστούμε το παιχνίδι ενώ έδινε ιδιαίτερη σημασία στην ατμόσφαιρα του κόσμου. Στην Ελλάδα δεν είχαμε χάσει από κανένα στην πορεία για το Γουέμπλεϊ. Εκεί που είχαμε φτάσει ήταν σαν να το είχαμε κατακτήσει διότι δεν ήμασταν επαγγελματίες αλλά ερασιτέχνες. Ήμασταν 20 Ελληνόπουλα. Οι Έλληνες οταν δεν φοβούνται κάνουμε θαύματα.
**Στο νταμπλ του 1977 θέλω να πω ότι το πρωτάθλημα δεν το κερδίζεις στα ντέρμπι αλλά στα παιχνίδια της επαρχίας. Όταν κερδίζεις μικρότερου βεληνεκούς ομάδες τότε πιθανότατα κερδίζεις τίτλους.
** Ο Κόζνικ ενώ με φώναζε να στήνουμε την ομάδα διότι δεν ήξερε το Ελληνικό πρωτάθλημα έπειτα μας έφαγε και φύγαμε. Ο Αντωνιάδης πήγε στον Ολυμπιακό και εγώ στην ΑΕΚ και κερδίσαμε και το πρωτάθλημα και επιστρέφω στον ΠΑΟ για το πρώτο επαγγελματικό πρωτάθλημα αλλά δεν τα καταφέραμε εν τέλη. Εγώ δεν έπαιζα διότι είχαμε κάποιες ιστορίες.
**Τερμάτισα την καριέρα μου το 1980 με 500 συμμετοχές και νομίζω ότι είναι δυσκολο να σπάσει αυτό το ρεκόρ για 21 χρόνια καριέρας. Πως θα σπάσει αφού επί το πλείστον παίζουν ξένοι παίκτες χωρίς να σημαίνει ότι έχω κάτι με του ξένους αλλά οι Έλληνες δεν παίζουν.
**Έχω πετύχει πολύ ωραία γκολ αλλά όλοι λένε για το ψαλίδι με το ΟΣΦΠ. Με τον Ολυμπιακό έχω πετύχει πολύ ωραία τέρματα γενικότερα με όλους τους τρόπους. Έχω βάλει γκολ και με κόρνερ το 1974.
**Η κορυφαία μου εμφάνιση ήταν και τα 30 παιχνίδια που έπαιζα, ήταν κορυφαίες στιγμές για εμένα. Έπρεπε να είμαι ο καλύτερος και δεν υπολόγισα ποτέ τις ασίστ που έβγαζα στο γήπεδο. Η στατιστική λέει ότι ήμουν πρώτος στα περισσότερα παιχνίδια.
**Ο Αντωνιάδης ήταν από τους καλύτερους σέντερ φορ που ήξερε τι ήθελα από αυτόν και τι ήθελε αυτός από εμένα. Πάντα του έδινα την μπάλα όταν ήταν λοξά από τα γκολπόστ. Είχαμε πολύ καλή χημεία.
**Είχα πολλές δυνάμεις, πολλά πνευμόνια και πάντα μια εβδομάδα πριν από το παιχνίδι προετοιμαζόμουν τι θα κάνω. Πήγαινα σπίτι μετά το ματς και ήθελα να ξεκουράσω το μυαλό μου. Μόνο αυτό ήθελα. Μπορεί να έπαιζα και δυο παιχνίδια.
**Δεν είχα δύσκολους αντιπάλους. Με κυνηγούσαν αλλά δεν με έπιαναν. Μου έλεγαν συνάδελφοι αντίπαλοι ότι ο προπονητής ζητούσε να με κυνηγάνε (γέλια)
**Στην Κύπρο παίζαμε και αντιμετωπίζαμε καλές ομάδες και καλούς Κύπριους παίκτες. Συμπαίκτες είχα τον Ανδρέα Χριστοδούλου, Πανίκο Ιακώβου, Σάηλλο και γενικότερα είχε 5 με 6 πολύ καλούς Κύπριους παίκτες.
**Οι Εθνικές ομάδες παίζουν πλέον 10 παιχνίδια τον χρόνο και εμείς τότε παίζαμε ένα. Εγώ συμπλήρωσα 50 συμμετοχές και αν αγωνιζόμουν στην σήμερον εποχή τότε θα ξεπερνούσα τις 200.
**Εμείς το ΠΑΟ τον αφήσαμε πρωταθλητή και έτσι πρέπει να είναι. Να βρίσκεται στα ψηλά πάντοτε.
**Πρότυπο μου ήταν ο Πελέ με τον οποίο παίξαμε αντίπαλοι. Από την Ελλάδα ο Μπέμπης του Ολυμπιακού. Τον είχα και αυτό ως πρότυπο μου. Ότι έκανε αυτός , τα έκανα εγώ σε αυτόν κάποια στιγμή. Ποτέ δεν θα πήγαινα στον ΟΣΦΠ.
